สิ่งแรกที่เราจะนึกถึงเมื่อมีใครสักคนพูดถึงนิยายเรื่องนิกกับพิมก็คือ ทาร์ตสตรอว์เบอร์รี่ที่มีครีมสดราดหน้ากับทาร์ตเนยแข็งจากร้านฮูกะแน็ง อาจจะฟังดูเป็นคนตะกละตะกลาม เนื้อเรื่องมีอะไรตั้งเยอะแยะไม่จำ ดันมาจำอะไรกับของกินก็ไม่รู้ ใช่ เรายอมรับว่าเราเป็นเด็กตะกละ (โตขึ้นก็ยังคงเป็นผู้หญิงตะกละ) แต่ที่เราจำได้เพราะร้านฮูกะแน็งเป็นเหมือนสถานที่ที่เป็นเดทแรกและเดทครั้งสุดท้ายระหว่างพิเชษฐ์, หนุ่มนักเรียนวิศวะจากเยอรมัน และมณทิรา, สาวสวยที่ตามมาพักกับพี่ชายในสวิสฯ
เรามั่นใจมากที่จะบอกว่านิกกับพิมเป็นนิยายไทยเรื่องแรกที่เราอ่าน จำได้คลับคล้ายคลับคลาว่าตอนนั้นเรายังไม่ถึง 10 ขวบได้ แม่เรามีหนังสืออยู่แล้ว เก่าแหลกเชียว เก่าจนต้องห่อปก และแม่ก็แนะนำให้เราอ่าน ตอนแรกๆก็รู้สึกประดักประเดิดนะ ว่าคนอะไรวะนั่งเขียนจดหมายหากันแต่แทนตัวเองเป็นหมาอย่างเป็นบ้าเป็นหลัง คือแบบคนนึงก็ดูรวยอะนะ นักเรียนนอก ไปเรียนโทด้านเครื่องกลถึงเยอรมัน ฐานะคงไม่ขี้ๆละ ส่วนอีกนางรึก็ตามพี่ชายไปช่วยดูแลหลานชิลๆ ไม่เห็นได้ทำงานเป็นหลักแหล่งที่ไหน ไม่เรียกรวยแล้วจะให้เรียกอะไร ฐานะดีชาติตระกูลไม่งอกง่อย แต่พากันสติเสียเขียนจดหมายหากันแบบมโนตัวเองเป็นหมาที่เลี้ยงไว้ เล่าเรื่องอะไรต่อมิอะไรที่เจ้าหมาสองตัวนี่ไปก่อวีรกรรมเป็นฉากๆ เล่ายังกับตามไปเห็นมาทุกเรื่องก็มิปาน นี่เป็นคนหรือเห็บเกาะหลังมากันแน่วะ ตอนแรกเริ่มรู้สึกแบบนั้นจริงๆนะ
แต่อ่านๆไปมันสนุกมากเลยล่ะ ไม่ว่าจะเป็นตอนที่พิมวิ่งไล่หนูในห้องของยายแก่เพื่อนบ้าน จนแกขึ้นไปถกกระโปรงเต้นเร่าๆหนีหนูอยู่บนโซฟา เราจินตนาการภาพตามแล้วจำได้ติดตาเลย หรือจะเป็นตอนที่นิกไปวิ่งไล่ฟัดไก่ของมิชชันนารีเพื่อนบ้าน วิ่งสู้ฟัดเข้าไปในโบสถ์จนแจกงแจกันเขาแตกหักเสียหายหมด มันขำแบบวายป่วงดีชะมัด หรือจะเป็นยัยก๊กคุณนายเมียผู้กำกับหนังนั่นก็จี้เส้นเป็นบ้า นางเหมือนจะออกเสียงตัว ร.เรือ ในการควบกล้ำไม่ได้ พูดตรงๆว่าโคตรตลก นอกจากนี้นางยังพยายามขายตรงลูกสาวทั้งสองหน่อให้คุณพิเชษฐเป็นการใหญ่ นอกจากนี้ผู้อ่านจะยังได้ซึมซับบรรยากาศเมืองหนาวที่แสนโรแมนติคอย่างสวิสต์เซอร์แลนด์กันตลอดทั้งเรื่องอีกด้วย เหมาะยิ่งนักกับคนที่ชอบอะไรฟินๆจิ้นๆ
นิกกับพิมเป็นนิยายไทยที่อ่านแล้วไม่เลี่ยน ไม่น่าเบื่อ ไม่รู้สึกยัดเยียดคำสอนอะไรจนเกินควร เรียกได้ว่าสนุกเฮฮาครบรสเลยทีเดียว ต้องขอคารวะผู้แต่งอย่างว. ณประมวลมารคเลยจริงๆที่แต่งออกมาได้ดีขนาดนี้ เคยคิดอยากให้มีคนเอาไปทำเป็นละครเหมือนกันนะเนี่ย อยากดูว่าเขาจะแคสท์ตัวแสดงหมายังไง และเราเสียดายมากที่สมัยเรียนม.2 นิกกับพิมได้รับเลือกเป็นหนังสือนอกเวลาของวิชาภาษาไทย แต่ครูไม่เห็นจะสั่งให้อ่านเลย เลือกมา 3 เล่มด้วยกัน ไม่เห็นจะสั่งให้อ่านสักเล่ม ไม่เข้าใจ (อีก 2 เล่มคือ คนอยู่วัดและพลายจำปา) นี่ถ้ามีการสอบนะ เรามันใจว่าได้ท็อปแน่นอน เพราะอ่านไป 3-4 รอบแล้วตั้งแต่เด็ก ว่าแล้วก็อยากไปขุดกรุขึ้นมาอ่านอีกสักครั้งจังเลย
อ่านอะไรต่อดี >> นิยายทุกเล่มของว. ณประมวลมารค
